Στοιχεία για τον υδράργυρο που περιέχεται στα σφραγίσματα αμαλγάματος

Μεγάλο ενδιαφέρον υπάρχει πλέον, για την αφαίρεση των “μαύρων” σφραγισμάτων αμαλγάματος, και αντικατάστασή τους, από λευκές εμφράξεις ρητίνης ή κεραμικά ένθετα και επένθετα.

Αυτό, μπορεί να γίνει για τους ευνόητους, αισθητικούς λόγους αλλά και για την απομάκρυνση των βαρέων μετάλλων από το σώμα μας, τα οποία έχουν πολυσυζητηθεί γιατί κατηγορούνται για μια σειρά από ασθένειες. Διαβάστε παρακάτω, κάποια στοιχεία για τον υδράργυρο που υπάρχει στα “μαύρα” σφραγίσματα, αλλά δείτε ΕΔΩ και την ασφαλή μέθοδο αφαίρεσής τους, όπως πραγματοποιείται στο ιατρείο μας, ώστε να μην γίνει περαιτέρω κατάποση και εισπνοή υδραργύρου.

Ο υδράργυρος είναι ένα βαρύ μέταλλο. Υπάρχει σε τρεις στοιχειακές μορφές, στην απλή και σε δύο μορφές ιόντων υδραργύρου. Σχηματίζει ανόργανες και οργανικές ενώσεις που διαφέρουν όσον αφορά τον μεταβολισμό και την τοξικότητα τους. Οι ενώσεις του υδραργύρου έχουν συγγένεια με τις θειικές ομάδες.

Η δέσμευση του υδραργύρου στις πρωτεΐνες των ενζύμων και στις μεμβράνες επηρεάζει την ενζυματική δραστηριότητα και τη λειτουργία των μεμβρανών. Μια τοξική επίδραση στις μεμβράνες μπορεί επίσης να οφείλεται στην οξειδωτική δράση του υδραργύρου. Το κεντρικό νευρικό σύστημα θεωρείται καθοριστικό όργανο μετά την έκθεση στις μεθυλικές οργανικές ενώσεις υδραργύρου και στους ατμούς στοιχειακού υδραργύρου. Τα νεφρά θεωρούνται το καθοριστικό όργανο μετά την έκθεση στις ανόργανες ενώσεις υδραργύρου.(6,7,8,9)

Το συμβατικό οδοντιατρικό αμάλγαμα ή αμάλγαμα αργύρου είναι ένα κράμα στο οποίο ο μεταλλικός υδράργυρος (Η&) αναμιγνύεται με μια σκόνη που περιέχει κυρίως άργυρο (περίπου 35%) και κασσίτερο (περίπου 10%), αλλά περιέχει επίσης και μικρότερες ποσότητες χαλκού (1-6%) και ψευδαργύρου (0-2%). Ο υδράργυρος εμπεριέχεται σε αναλογία 50% περίπου κατά βάρος. Ο υδράργυρος απελευθερώνεται σε σημαντικές ποσότητες από τις εμφράξεις αμαλγάματος. Αυτός εισπνέεται σαν ατμός και απορροφάται στους πνεύμονες. Η πρόσληψη των ατμών υδραργύρου στους πνεύμονες φθάνει περίπου το 80%, ενώ υπάρχει και μια πιθανότητα απορρόφησης του υδραργύρου στον γαστρεντερικό σωλήνα.(10)Ο υδράργυρος που απορροφάται στη στοιχειακή μορφή του, οξειδώνεται ενζυματικά σε δισθενή υδράργυρο στο αίμα και στους διάφορους ιστούς. Στο αίμα αυτή η οξείδωση γίνεται σε λίγα λεπτά σε αυτό το στάδιο, ο στοιχειακός υδράργυρος περνά εύκολα τους βιολογικούς φραγμούς, π.χ. το φραγμό αίματος-εγκεφάλου και το φραγμό του πλακούντα και έτσι διεισδύει σε όλους τους ιστούς.(8)

Πρέπει να τονισθεί ότι η ατομική διακύμανση στην απελευθέρωση και πρόσληψη υδραργύρου από τις εμφράξεις είναι πολύ μεγάλη. Υπάρχει μια ασάφεια στοιχείων για τη μέγιστη έκθεση στον υδράργυρο από τις εμφράξεις αλλά τα στοιχεία για την απέκκριση στα ούρα και στα κόπρανα δείχνουν ότι υπάρχουν άτομα με πρόσληψη που φθάνει τα 100 μ/ημέρα. Η συχνότητα τόσο υψηλών εκθέσεων μπορεί να συνδέεται με βρουξισμό ή με συνεχές μάσημα τσίχλας.(8,10) Σημαντικές ποσότητες υδραργύρου από τις εμφράξεις αμαλγάματος παρακρατούνται στους διάφορους ιστούς όπως στον εγκέφαλο, τους γεννητικούς αδένες και τα νεφρά. Ένας κανονικός αριθμός εμφράξεων αμαλγάματος, δηλαδή 25-30 επιφάνειες δοντιών, αυξάνουν τη συγκέντρωση υδραργύρου στον εγκέφαλο κατά 10 μ ανά χιλιόγραμμο βάρους. Η αντίστοιχη αύξηση στη συγκέντρωση στα νεφρά είναι περίπου 600-700 μ. Δεν είναι γνωστές οι λεπτομέρειες για τους διάφορους πιθανούς ιστούς – στόχους ή όργανα.(8,10).

Από τη μελέτη της Θεοδώρας Ζήση, Ιδρυτικό μέλος της Μακεδονικής Εταιρείας Ομοιοθεραπευτικής


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Αρίσταρχος Τσαμασλίδης: Εγχειρίδιο Ομοιοπαθητικής Φαρμακολογίας, Βέροια 1991, σελ.466-484

2. Robin Murphy: Homeopathic Medical Repertory, IBPS, First Indian Edition

3. Ζήση Θεοδώρα: Στόμα-Δόντια του Repertory J.T. Kent, (Απόδοση στα Ελληνικά) Θεσσαλονίκη 1995

4. Γεώργιος Βυθούλκας: Essences-Βασικά χαρακτηρηστικά Ομοιοπαθητικής Φαρμακολογίας, Κέντρο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, Αθήνα 1990, σελ. 148-154

5. B.Jain: Chronic Diseases and Theory of Miasms, N.Delchi, India-110055

6. Κων/νος Χουρδάκης: Τοξικολογία του Ανθρώπου, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1996, σελ.128-129, 170-171,188-189.

7. Παναγιώτης Επιβατιανός: Ιατροδικαστική και Τοξικολογία, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 230, 235, 242-244.

8. Louis W. Chang: Toxicology of Metals, Lewis Publishers, Κεφάλαιο 30, Κίνδυνοι της Υγείας από το Οδοντιατρικό Αμάλγαμα, σελ.469-485

9. WHO, Environmental Health Criteria 118, Inorganic Mercury, Geneva,1991

10. Ziff S.: Silver Dental Fillings – The Toxic Time bomb. Can the Mercury in your Dental Fillings Poison you? Aurora Press, New York, 1984

11. Ευρωπαϊκή Αρχή Διατροφικής Ασφάλειας: Οδηγία απαγόρευσης κατανάλωσης κόκκινου τόνου από έγκυες λόγω υψηλής περιεκτικότητας σε Υδράργυρο, ΕΑΔΑ 7 Ιουλίου 2005.

Πρόσφατα Άρθρα